De handhaver, de parkwachter, de stratenveger: in elke Onder de motorkap kijken we mee met een stadsgenoot die de stad draaiende houdt. 

​

Edward Bronts (66) werkt al meer dan veertig jaar bij Dierplaagbeheersing. Hij deinst niet terug voor een rat of twee. “Ik heb veel onsmakelijke dingen gezien.”

 

Zo ziet mijn dag eruit

“Ik neem eerst met mijn collega’s de binnengekomen meldingen door. Vaak is dat overlast van ratten, wespen of muizen. Vroeger werd er direct met bestrijdingsmiddelen uitgezet. Dat doen wij niet meer, wij onderzoeken eerst grondig de oorzaak. Komt het omdat de hygiëne te wensen overlaat, er veel vuilnis op straat ligt of een huis barst van de kieren en gaten? Na het onderzoek gaan wij over tot actie. Eerst met vallen, later eventueel met gif. Toch zeg ik altijd: je moet een dierenliefhebber zijn om bij Dierplaagbeheersing te werken. Sterker nog: ik heb twee tamme ratten als huisdier gehad. Maar wanneer de dieren in groten getale voorkomen en een bedreiging voor onze gezondheid vormen, hebben wij het recht om onszelf te beschermen.”

 

Dit vergeet ik nooit meer

“Ik word weleens gebeld door mensen met een insectenwaan. Die zien dan overal beestjes. Vaak verkeren die mensen in een psychose, of hebben ze andere psychische problemen. Ik probeer ze ter plaatse gerust te stellen door duidelijk te maken dat het veilig is en soms verwijs ik ze voorzichtig door naar de huisarts.”

 

 Het vieste wat je ooit hebt gezien?

“Dat is moeilijk kiezen. Zo heb ik weleens een bed aangetroffen met duizend krioelende kakkerlakken. Tijdens een ontruiming kwam ik ooit in een huis dat vol was gesmeerd met ontlasting en pus. En ik heb weleens lichamen aangetroffen in verregaande staat van ontbinding.”

 

Tip voor de burgemeester

“Voorkomen is beter dan genezen. Zorg voor meer handhaving voor eetbaar afval in de stad en dat kinderen voorlichting krijgen. Ik zie onze stad als onze gemeenschappelijke huiskamer. Samen houden we de stad netjes en zorgen we ervoor dat dierplagen uitblijven.”